فناوری نانو با نابینایی مبارزه می کند
تاریخ انتشار: ۹ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۳۵۸۴۵۹
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نیواطلس، این روش مسیر تازه ای برای درمان بیماری «دژنراسیون ماکولار» مرتبط با سن فراهم می کند که یکی از عوامل مهم نابینایی در کشورهای توسعه یافته است.
در دژنراسیون ماکولار مرتبط با سن(AMD)، ماکولا که بخشی از شبکیه است و بینایی مستقیم و دقیق را کنترل می کند، از بین می رود و در نتیجه بینایی فرد تار می شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
دو نوع AMD خشک و تر وجود دارد. AMDخشک زمانی رخ می دهد که سلول های RPE در ماکولا فرو می پاشند و در نتیجه طی گذر زمان بینایی فرد از بین می رود. این معمول ترین نوع بیماری است و بیشتر اوقات افراد مسن تر به آن دچار می شوند.
در نوع نادر AMD تر، رشد نامعمول رگ خونی در ماکولا سبب نشتی مایعات و خون می شود و در نتیجه به شبیکه آسیب می رسد و سلول های RPE نیز از بین می روند. این امر به نابینایی سریع منجر می شود.
در تحقیق جدید محققان دانشگاه آنجلیا راسکین در انگلیس امکان جایگزین کردن سلول های RPE با نمونه های تازه کشت شده به وسیله فناوری نانو را آزمایش کردند.
برای این منظور پژوهشگران از روش «الکترواسپینینگ» استفاده کردند که طی آن با استفاده از مایع پلیمری در میدان الکتریکی چهارچوب نانو فیبری سه بعدی ساخته می شود. در نتیجه استفاده از این روند مایع به فیبرهای بسیار نازک تبدیل می شد که فقط با میکروسکوپ قابل مشاهده بودند.
به گفته محققان این نخستین باری است که از روش الکترواسپینینگ برای ایجاد چهارچوب کشت سلول های RPEاستفاده شده است.
پژوهشگران طی این تحقیق متوجه شدند چهارچوب هایی با پوشش ضد التهابی رشد سلول هایRPE را بیشتر و متمایزتر می کنند. آنها توانستند سلول هایی کشت کنند که تا ۱۵۰ روز سالم و قابل استفاده بود.
به گفته محققان این روش نوین راهی برای درمان بیماری های بینایی مانندAMD فراهم می کند. آنها هم اکنون مشغول توسعه روش های پیوند سلول های تازه پرورش یافته در چشم انسان هستند.
کد خبر 5850642منبع: مهر
کلیدواژه: فناوری نانو نابینایی چشم پزشکی تحقیقات علمی هوش مصنوعی حاکمیت سایبری تحقیقات علمی محصولات دانش بنیان وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات صندوق نوآوری و شکوفایی معاونت علمی فناوری و اقتصاد دانش بنیان ریاست جمهوری نوآوری شرکت های دانش بنیان شرکت ارتباطات زیرساخت سازمان فناوری اطلاعات ایران طرح های پژوهشی نانو ذرات شرکت دانش بنیان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۳۵۸۴۵۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ساخت نخستین سلول مغزی مصنوعی با آب و نمک
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از ساینس الرت، محققان توانسته اند اتصالات عصبی به نام سیناپس‌ها را با استفاده از همان آب و مواد نمکی که مغز از آن استفاده می‌کند شبیه سازی کنند؛ پیشرفتی که به رشته نوظهور «یونترونیک» که ترکیب زیست شناسی و الکترونیک است کمک می‌کند.
گروهی از پژوهشگران دانشگاه اوترخت در هلند و دانشگاه سوگانگ در کره جنوبی، از عملکرد مغز انسان که از ذرات باردار به نام یون‌های محلول در آب برای انتقال سیگنال‌ها در نورون‌ها استفاده می‌کند، الهام گرفته اند.
یکی از ویژگی‌های مهم توانایی مغز برای پردازش اطلاعات، انعطاف پذیری سیناپسی است که به نورون‌ها اجازه می‌دهد تا قدرت اتصالات بین خود را در پاسخ به تاریخچه ورودی تنظیم کنند.
این دستگاه که جدید «ممریستور یونترونیک» نام دارد، میزان بار الکتریکی را که قبلا از آن عبور کرده است «به یاد می‌آورد» و ما را به ساخت سیستم‌های مصنوعی با قابلیت تقلید از مغز ابرقدرت انسان نزدیک‌تر می‌کند.
«تیم کامسما» «Tim Kamsma» فیزیکدان نظری از دانشگاه اوترخت، می‌گوید: این دستاورد نشان دهنده یک پیشرفت حیاتی به سمت رایانه‌هایی است که نه تنها می‌توانند الگو‌های ارتباطی مغز انسان را تقلید، بلکه از همان محیط نیز استفاده کنند.
ممریستور یونترونیک به شکل مخروط با محلول آب و نمک در داخل آن، فقط ۱۵۰ در ۲۰۰ میکرومتر عرض دارد (عرض حدود سه یا چهار تار موی انسان در کنار هم). تکانه‌های الکتریکی باعث حرکت یون‌ها در کانال مخروطی شکل شده و تغییرات در بار الکتریکی منجر به تغییر در حرکت یون میشود. تغییر در چگونگی رسانش الکتریسیته سیناپس را می‌توان اندازه گیری و رمزگشایی کرد تا دریابیم سیگنال ورودی چه بوده که این نشان دهنده نوعی حافظه است.
طول کانال بر مدت زمان حفظ حافظه ممریستور تأثیر می‌گذارد و این نشان می‌دهد می‌توان کانال‌ها را برای کار‌های خاصی طراحی کرد دقیقا مانند آنچه در مغز وجود دارد. فیزیک دان‌ها همچنین در تلاش برای یافتن روش‌های مختلف ترکیب این سیناپس‌های مصنوعی هستند.
اگرچه هنوز این دستگاه و به طور کلی یونترونیک، در مراحل بسیار اولیه هستند، اما با توجه به تولید نسبتا سریع و ارزان، این طراحی جدید می‌تواند برای طیف وسیعی از کاربرد‌های آینده مقیاس پذیر باشد.
مجریان این طرح می‌گویند اگرچه سیناپس‌های مصنوعی قادر به پردازش اطلاعات پیچیده بر اساس مواد جامد هستند، اما ما اکنون و برای اولین بار نشان دادیم که این شاهکار با استفاده از آب و نمک نیز قابل اجراست. ان‌ها به طور موثر رفتار عصبی را با استفاده از سیستمی تکرار می‌کنند که از محیطی مشابه مغز استفاده می‌کند.
این پژوهشگران امیدوارند با الگوبرداری از مغز، به جای تکیه بر فرآیند‌ها و اجزای الکتریکی سنتی و رایج، بتوان با رایانه‌ها به ظرفیت و کارایی مغز نزدیک شد.
نتایج این تحقیقات در نشریه PNAS منتشر شده است.
انتهای پیام/
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور